Wycieczka, rozrywka, niedocukrzenie - to niedobre połączenie...

Witam wszystkich, po dłuuuuugiej przerwie.
 Wiosenne przesilenie, chwilowy brak weny ;)
No i mamy kwiecień. Ciepło, słonecznie chociaż czasem deszczowo i burzowo ;)
Co u mnie?

Można by powiedzieć po woli i do przodu. Owszem , do przodu ;)
Zaczęłam prowadzić zeszyt samokontroli. Niewiarygodne, prawda ? :)
Do dzisiejszego posta też zabierałam się już jakiś czas, ale codziennie to coś . ;)

W niedzielę, wraz z kilkunastoma osobami z mojej szkoły wybraliśmy się do Bydgoszczy.
Już w rannych godzinach wyruszyliśmy w drogę, tak aby na 10.00 być w Teatrze, który zwiedzaliśmy.
Największą sensację wywołał chyba z całego tego zwiedzania magazyn rekwizytów, gdzie znajdowały się posągi Panien Młodych, które zbyt bardzo spodobały się moim kolegom, ale może jednak szczegóły pozostawię dla siebie ;)
Kolejnym punktem wycieczki była galeria handlowa, to chyba najbardziej przypadło nam do gustu.
2 godziny spędzone tam nieco nas wykończyły, ale było warto (chociaż prawie zostałyśmy tam na stałe, bo nie mogłyśmy znaleźć właściwego wyjścia- tłumaczę sobie, że mogłam bo przecież jestem Blondynką :) ).

Jest i zdjęcie z Karoliną ;)

 














Nie myślcie sobie, że Was zaniedbuje, broń Boże. Niestety nie codziennie mam taki ' dar ducha' ażeby tutaj coś dodać. Czasami po kliknięciu w zakładkę nowy post wpatruję się w puste pole przez godzinę, po czym zamykam okno i stwierdzam, że dziś nic z tego nie będzie.
Wszyscy przecież jesteśmy tylko ludźmi.

Trafiłam ostatnio na pewien cytat? motto? nie wiem jak to nazwać, ale brzmiał on tak:

'Każdego dnia żyj tak, jakby miało nie być jutra' , czyż nie jest to tak strasznie prawdziwe?
Trzeba żyć pełnią życia! ;)














Zaczęłam myśleć też już o swojej osiemnastkowej imprezie, bo przecież chyba każdy z Was na to czekał  bądź czeka w swoim życiu. Ta dla znajomych odbędzie się już chyba w czerwcu, chociaż swoją pełnoletność osiągnę dopiero co w sierpniu, to przez wyjazd, który planuję muszę zorganizować to już teraz.

Ale czy to tak naprawdę tak wiele zmienia?
Wiem, wydaje mi się, że jak skończę 18 lat to będę mogła wszystko, nie oszukujmy się- szantażuję tym też często rodziców, ale to chyba robił każdy.
To będzie przecież zwykły dzień. Zbyt wiele się nie zmieni, Oczkiem w głowie rodziców dalej będę - hahaha! :)

W tym miejscu pochwalić muszę firmę Willcare Polska, która wyszła mi na przeciw i udostępniła glukometr z funkcją przesyłu danych do telefonu. Mam nadzieję, że aplikacja sprawdzi się.

Moim marzeniem jest jeszcze zdobycie cudeńka o nazwie DEXCOM, które służy do ciągłego monitoringu glikemii... Kto wie, może kiedyś się uda ;))
Byłoby to bardzo korzystne i przydatne, bowiem w zeszły czwartek zaliczyłam kolejne nocne niedocukrzenie, niestety.
Był to bardzo silny spadek cukru...
Obudziła się ciocia, która jako pierwsza przybiegła z pomocą...
Mamy nie zdołałam obudzić swoim (jak to mi się zdawało) głośnym wołaniem, które w rzeczywistości z braku sił i powolnej utracie przytomności i świadomości, jest tak ciche, że praktycznie go nie słychać.
Dotychczas zawsze udało mi się komuś przerwać sen... ale strasznie boję się co stanie się gdy nikt mnie nie usłyszy....
Brat zakupił mi co prawda bezprzewodowy dzwonek, ale czy to wystarcza....?

 
Uciekam przekąsić jakąś lekką kolację i chyba pójdę się położyć, bo nie czuję się dzisiaj najlepiej.
Papa Moi Kochani ! :*







 ♥

Zapraszam do obejrzenia filmiku poniżej.
Może nie do końca związane jest to z cukrzycą, ale przesłanie jest to same...

ODWAŻ SIĘ ŻYĆ ! ♥