Słodziaki na kolonii ; )

Czwartek ?! Taak, już  czwartek ! ; D
Praktycznie mamy kolejny weekend... bajka . ! ; ))
W ten weekend 'pichcić' raczej nie będę albowiem zapowiada się wyjazd na Dolny Śląsk. ; )
Kilka godzin jazdy i pierwsze po roku spotkanie z rodziną - wspólne wspomnienia, refleksje -  Lubię to ! ; ))

Dzisiejszy post chciałabym jednak poświęcić opowiedzeniu Wam, jak pomocną rzeczą jest przystąpienie do Koła Cukrzyków. 
Jestem tak szalona, że należę aż do dwóch - ale to szczegół ; )

W Pile - tam przeprowadzane są szkolenia - z zakresu zdrowego żywienia, obsługi pomp itd ; )
Stowarzyszenie organizuje Mikołajki, Dni dziecka, wycieczki. Poznałam tam wiele fantastycznych osób, które niosą pomoc w każdej sytuacji. Nawet gdy podczas szalonych zakupów w Pile wyrwało mi się wkłucie Kolega M. posłużył mi z pomocą obdarowując swoim , Dzięki Ziom ! ; ))

Drugim stowarzyszeniem, do którego należę jest Koło Cukrzyków w Poznaniu. To właśnie z nim w dniach 29.06.2013-13.07.2013 spędziłam fantastyczny czas. Grupką kilkunastu osób wybraliśmy się na kolonię do Okuninki. Jest to piękne miasteczko w południowo-zachodniej części Polski ;) 
Moją towarzyszką i osobą, która wyszła z propozycją wyjazdu miała być poznana na Poznańskim oddziale diabetologii w 2011 roku Ania. Wspólne plany snułyśmy już od zimy. 
Tak więc 29-go, to była dokładnie sobota , już o 01.30 z ciężką walizką wyruszyliśmy w drogę.
Kierunek - Poznań. Ciemno, zimno. Zbiórka na jakimś wielkim placu w centrum miasta. Czekamy na Anię, same nowe twarze. Nikogo przecież tu nie znam. 
Nagle z oddali słyszę, że ktoś mnie woła. Słychać coraz głośniejsze ' Kaśkaa! Kaśka ! ' . Ale przecież to Poznań, wielka metropolia, Kaś może być tutaj mnóstwo. 
Po chwili staje przede mną niewysoka dziewczyna, której twarz już skądś kojarzę. Po chwili uśmiechnięta istota rzuca mi się na szyję. O Kurczę ! Przecież to moja Kaśka ! Tak, ta Kaśka, Kaśka, która przy wykryciu cukrzycy leżała na sąsiednim łóżku. Jejku jaka niespodzianka !
W tej chwili plany zajęcia dwuosobowego pokoju automatycznie przekształciły się w trójkę ;)
Dogadywałyśmy się jak siostry. Nie obyło się oczywiście bez przemeblowania w pokoju i stworzenia jednego, wielkiego 'Kasio-Aniowego' łoża ;)
 Codziennie wspólnie spędzałyśmy czas nad jeziorem- opalałyśmy się, kąpałyśmy ( przeważnie w ubraniach skakając do wody - ale to szczegół : )  ) , nocami wspominałyśmy dawne czasy, 'latałyśmy' po pokojach, a także nawiązywałyśmy nowe znajomości z mieszkającymi obok koloniami ;)
Świetna sprawa.
Naturalną rzeczą stało się chyba częste robienie zdjęć. Nie wiem czy z całego wyjazdu mamy jakieś normalne - ale to nic, przecież o to chodzi by dobrze się bawić ;)
Przez cały wyjazd zrozumiałam, że osoby z cukrzycą nie są inne, że naprawdę jest bardzo dużo młodych ludzi z tym problemem i wszystkie są tak samo fantastyczne jak zdrowe osoby. 
Mam nadzieję, że w przyszłym roku kolejny raz 'naszą ekipą' uda nam się uczestniczyć w równie fantastycznej kolonii.

W tym miejscu chciałabym gorąco pozdrowić wszystkich, którzy byli wtedy tam obecni ! ; )
Jesteście super ! ; ) ♥

Bo cukier był niski ! ; )

Kolonijne Siostry w komplecie ♥

Hm... to teraz może coś związanego z jedzonkiem? ;>

Moją dzisiejszą kolacją były jaja gotowane na wodzie ułożone na toście :)

Składniki:
 
- 2 jaja
- 1 litr wody
- 2 skibki chleba ciemnego
- masło
- ketchup



Sposób przygotowania:

Jaja wybić do szklanek. Wodę zagotować. Na gotującą się wodę wylać jaja, obracać łyżką i gotować tak ok 5 minut.
W tym samym czasie w tosterze lub piekarniku przygotować tosty. Gorące posmarować odrobiną masła, a na wierzch położyć ugotowane jajo. Całość polać ketchupem. 





                                     Smacznego ! ; )

Tymczasem uciekam spać, do niedzieli ! ; ]    ; *